“When there is a good name to leave, what is life?”
“When there is eternity why want transience?”
“I am the lover Majnoon who, grieving for the motherland perpetually,
am weeping so the rocks are heartbroken.”
“This is a poet whose statues will be built by the Iranian nation in the future.”
“This is a poet whose genius, important thoughts, modern views, and outstanding works will be historical.”
Siasat Newspaper, 29th issue, April 6th. 1924
میرزاده عشقی ۱۳۰۳ – ۱۲۷۲
چو نام نیک باشد زندگی چیست چو باقی هست فانی را نخواهم
مجنون منم که در غم عشق وطن مدام گریم چنانکه اب، دل سنگ می کنم
این ان شاعری است که ملت ایران در اینده از او مجسمه ها خواهد ساخت. این ان شاعری است که قریحه سر شار، افکار مهم، نظریات بدیع و بالاخره اثار بر جسته اش تاریخی خواهد بود
نقل از روزنامه سیاست، شماره ۲۹، ۱۷ فروردین ۱۳۰۳